ماسک مجازی یا واقعیت پشت اون

فکر میکنم کمتر کسی باشه که در دنیای واقعی و مجازی شخصیت یکسان و ثابتی داشته باشه، کمتر کسی باشه که توی دنیای مجازی خوب باشه و به دنبالش توی دنیای واقعی هم عالی باشه. مگر آدم هایی که روح پاک و بی آلایش دارن و تظاهر به خوب بودن براشون معنایی نداره

من که جزء این دسته نیستم بدبختانه اما حسودیم نمیکنم چون این افراد اونقد دوست داشتنی هستن که حسادت رنگ میبازهاما غبطه میخورم به چنین افرادی افرای که مریض فکری نیستن و ظاهرشون با اون چیزی که توی ذهنشونه خیلی شباهت داره به نظرم چنین افرادی حس خیلی خوبی به دنیا دارن و میتونن آدمایی با روحی بزرگ باشن برعکس افرادی که شخصیت ثابتی در این دو دنیای در هم آمیخته ندارن، آدم هایی خسته و ناراحت از همه آفرینش هستن که اعتماد به نفس کمی دارن و حتی شاید ترسو باشن ترس از نمایش شخصیت دیو مانند، مریض و پلیدی که در اعماق تاریک ذهنشون وجود داره شخصیتی که به زشتی خو گرفته
و شاید

اینها تنها افکار من باشه و اکثر افراد به این شکل نباشن شاید من نتونستم خوبی ها رو بیشتر ببینم و شاید چشم پاکی برای دیدن نداشتم که در اینصورت من هم جز همونایی هستم که ماسک مجازی زدن